سندرم آرنج تنیس بازان یا تنیس البو یکی از آسیب های مفصل آرنج است که به دلیل شیوع بالای آن در بین ورزشکاران رشته هایی مانند تنیس با این نام شناخته می شود.

این آسیب ورزشی شایع اغلب در سنین ۳۵ تا ۵۰ سال رخ داده و با درد و ناراحتی در قسمت خارجی آرنج همراه است.

سندرم آرنج تنیس بازان یکی از شایع ترین دلایل درد و ناراحتی در آرنج است و انجام فعالیت های تکراری که با حرکات مکرر آرنج و دست همراهند مهمترین عامل زمینه ای در بروز آن است.

التهاب تاندون عضلاتی که در قسمت خارجی ساعد قرار دارند و به حرکت مچ دست و انگشتان کمک می کنند در طی این آسیب رخ می دهند.

درد و التهاب در محل اپی کوندیل خارجی مهم ترین مشخصه این بیماری است.

انجام حرکات مقاومتی و کششی آرنج در افراد مبتلا به سندرم آرنج تنیس بازان با سختی همراه است.

بیماران مبتلا به سندرم آرنج تنیس بازان اغلب در وضعیت استراحت نیز درد داشته و گاهی دچار اسپاسم های عضلانی هنگام حرکات دست و آرنج می شوند.

این بیماری نیازمند درمان است و بطور خودبخودی بهبود نمی یابد و در صورت عدم درمان مشکلات بیمار تشدید می شود.

افزایش فشار به تاندون های دست در صورت عدم توقف فعالیت ورزشی و عدم انجام اقدامات درمانی می تواند سبب التهاب مزمن آرنج شود.

علائم سندرم آرنج تنیس بازان

• احساس درد در ساعد و آرنج بخصوص قسمت خارجی آن که اغلب بطور تدریجی پیشرفت می کند.
• تشدید درد هنگام انجام فعالیت هایی که نیازمند حرکت دادن دست و آرنج هستند.
• ضعف و التهاب آرنج
• حساسیت آرنج به لمس و فشار
• محدود شدن دامنه حرکتی آرنج و دست
• انتشار درد به ساعد ، مچ دست و شانه
• اختلال در عملکرد دست

درمان سندرم آرنج تنیس بازان

کاهش دادن سطح فعالیت ها و به حداقل رساندن فعالیت هایی که سبب وارد شدن فشار به آرنج می شوند ضروری است.

استفاده از اسپلینت های مخصوص که موجب بی حرکتی و کاهش فشار به آن می شوند نیز می توانند به استراحت دادن به آرنج و کمک به تسکین علائم بیمار کمک کنند.

قرار دادن کمپرس یخ بر روی محل دردناک درد و التهاب را تا حد زیادی کاهش می دهد.

برای تسکین درد و التهاب آرنج برای انجام کارهای روزمره می توان از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مانند ناپروکسن و ایبوپروفن استفاده کرد.

داروهای کورتیکواستروئیدی که در محل دردناک تزریق می شود در موارد درد شدید و ناتوان کننده انجام می گیرد.

داروهای ضد درد و ضد التهاب همچون ایبوپروفن و دیکلوفناک و در مواردی داروهای کورتونی تزریقی می توانند درد و سایر علائم را بطور موقتی تسکین دهند.

فیزیوتراپی بهترین و موثرترین درمان غیرجراحی آسیب های ارتوپدی از جمله سندرم آرنج تنیس بازان است.

انجام حرکات کششی مخصوص را که فیزیوتراپیست تجویز کرده نقش موثری در تسکین درد و التهاب آرنج و جلوگیری از محدودیت حرکتی آرنج دارد.

فیزیوتراپی با هدف افزایش قدرت آرنج و جلوگیری از ضعف و ناتوانی آرنج و بهبود و حفظ دامنه حرکتی بدون درد و ناراحتی آن انجام می گیرد.

الکتروتراپی ، درمان های دستی و تمرینات کششی و تقویتی از مهم ترین راهکارهای فیزیوتراپی در درمان تنیس البو هستند.

در صورتی که روش های فوق نتوانند کمکی به بهبود شرایط بیمار مبتلا به سندرم آرنج تنیس بازان بکنند جراحی با هدف آزادسازی تاندون و یا ترمیم آسیب های ایجاد شده انجام می گیرد.

کلمات مرتبط :

فیزیوتراپی در شهران – فیزیوتراپی غرب تهران – فیزیوتراپی در جنت آباد – بهترین فیزیوتراپی غرب تهران – کلینیک فیزیوتراپی در شهر زیبا – کلینیک فیزیوتراپی خوب