آرتروز لگن ، علائم و روش های درمان

آرتروز لگن پس از آرتروز زانو شایع ترین نوع آرتروز در بین افراد بالای ۶۰ سال است که با احساس درد و ناراحتی در مفصل لگن و بروز مشکلات حرکتی همراه است.

آرتروز لگن می تواند بحدی شدید باشد که سبب بروز مشکلات متعدد حرکتی شود و به عنوان یک بیماری ناتوان کننده سبب بروز اختلال در زندگی فرد شود.

آرتروز نوعی بیماری التهابی و پیشرونده مفاصل بدن است که به دلیل تخریب غضروف مفصلی و در نتیجه آن ساییدگی استخوان ها رخ می دهد.

غضروف ها بافتی دارای خاصیت انعطاف پذیری بوده و علاوه بر کمک به تسهیل حرکت استخوان ها در محل مفصل در جذب شوک های وارده به مفصل نیز موثر بوده و ریسک آسیب پذیری مفصل را کاهش می دهند.

مفصل لگن به دلیل اینکه فشار ناشی از وزن را نیز متحمل می شود بیش از سایر مفاصل بدن در معرض خطر ابتلا به آرتروز قرار دارد.

افزایش سن و استفاده بیش از حد از مفصل از مهم ترین عواملی هستند که ریسک ابتلا به این بیماری را افزایش می دهند.

علائم آرتروز لگن

• درد و التهاب مفصل لگن
• ناتوانی در راه رفتن و ایستادن بر روی مفصل آسیب دیده
• شنیده شدن صدای سایش استخوان ها بر روی هم
• خشکی و سفتی مفصل لگن
• تشدید درد با انجام فعالیت و تسکین آن با استراحت
• کاهش دامنه حرکتی مفصل لگن
• ضعف و آتروفی مفصل لگن
• تغییر شکل مفصل لگن

دلایل و عوامل افزایش دهنده خطر

استفاده بیش از حد از یک مفصل مهم ترین عاملی است که با بروز آرتروز همراه است و در این جا نیز حرکات تکراری و استفاده بیش از حد از مفصل لگن می تواند منجر به آرتروز لگن شود.

برداشتن و حمل اجسام سنگین نیز فشار زیادی به مفصل لگن وارد می کند و ریسک آسیب دیدگی آن را افزایش می دهد.

استفاده زیاد از پله و راه رفتن بر روی مسیرهای سخت و ناهموار نیز ریسک بروز این بیماری را افزایش می دهد.

افزایش سن و عوامل ژنتیکی و اختلالات هورمونی نیز از دیگر مواردی هستند که ریسک بروز آرتروز مفاصل بدن را افزایش می دهند.

وارد شدن ضربه به مفصل لگن و آسیب دیدگی این مفصل در گذشته نیز با افزایش خطر ابتلا به آرتروز همراهند.

اغلب مبتلایان به این بیماری دچار اضافه وزن هستند که این امر حاکی از آن است که اضافه وزن نیز به عنوان یک عامل خطر برای این بیماری شناخته می شود.

درمان آرتروز لگن

آرتروز در مفصل لگن مانند آرتروز سایر مفاصل بدن درمان قطعی ندارد اما به کمک برخی راهکارها می توان درد بیمار را کاهش داد و عملکرد مفصل لگن را بهبود بخشید.

استفاده از داروهای مسکن مانند ایبوپروفن و دیکلوفناک و داروهای تزریقی کورتونی برای کمک به کاهش موقتی درد توسط پزشک توصیه می شود.

استراحت دادن به مفصل از طریق کاهش فعالیت فشاری که به مفصل لگن وارد می شود را کاهش داده و از این طریق به تسکین درد و التهاب بیمار کمک می کند.

استفاده از وسایلی همچون عصا و واکر نیز فشاری که به مفصل آسیب دیده وارد می شود را کاهش داده و به روند بهبودی کمک می کند.

فیزیوتراپی و تمرینات ورزشی از بهترین روش های درمان آرتروز لگن هستند که علاوه بر کمک به تسکین درد و کاهش ناراحتی های بیمار عملکرد مفصل مبتلا به آرتروز را بهبود می بخشند.

تمرینات ورزشی که فیزیوتراپیست به بیمار آموزش می دهد با تقویت عضلات اطراف مفصل لگن و افزایش حمایت از آن ها نقش موثری در تسکین درد ناشی از آرتروز مفصل لگن دارد.

در صورتی که روش های غیر جراحی نتوانند کمکی به بهبود شرایط بیمار بکنند عمل جراحی ضروری خواهد بود.

کلمات مرتبط : فیزیوتراپی در غرب تهران – فیزیوتراپی در شهران – فیزیوتراپی در جنت آباد – بهترین فیزیوتراپی غرب تهران