روماتیسم مفصلی

روماتیسم مفصلی یا آرتریت روماتوئید یکی از شایع ترین بیماری های روماتیسمی است و در بین خانم ها بخصوص در سنین جوانی و میانسالی شایع تر از سایر افراد است.

علت اصلی این بیماری تاکنون بطور دقیق مشخص نشده است اما محققان ایجاد اختلال و ضعف در سیستم ایمنی را در بروز آن موثر می دانند.

این بیماری مزمن و سیستمیک است به دلیل بروز اختلالات خودایمنی رخ می دهد و در اثر حمله سیستم ایمنی به سلول های بدن از جمله سلول های سینوویوم ایجاد می شود.

سینوویوم لایه ای از جنس سلول است که سطح درونی کپسول مفصلی را پوشانده و مایع مفصلی را ترشح می کند.

درگیری مفاصل بطور قرینه در اغلب مبتلایان دیده می شود و منجر به بروز دردهای مفصلی مزمن و همچنین تورم و التهاب مفاصل بدن می شود.

تخریب مفاصل ، تغییر شکل مفاصل و بروز مشکلات حرکتی از جمله مهم ترین عوارض روماتیسم مفصلی هستند که در موارد پیشرفته بیماری و در صورت عدم توجه به درمان مناسب و به موقع رخ می دهند.

پزشک متخصص برای تشخیص دقیق این بیماری علاوه بر معاینه فیزیکی و بررسی شرح حال بیماری از روش های عکسبرداری و تست های آزمایشگاهی دقیق نیز استفاده می کند.

مبتلایان به روماتیسم مفصلی بیش از سایر افراد در معرض خطر ابتلا به بیماری هایی مانند پوکی استخوان ، بیماری های گوارشی و بیماری های قلبی–عروقی قرار دارند.

علائم روماتیسم مفصلی

• درد مفاصل ( بخصوص مفاصل کوچگ بدن )
• تورم و التهاب مفاصل
• حساسیت به لمس و فشار
• خشکی و سفتی مفاصل درگیر روماتیسم که سبب کاهش دامنه حرکتی مفصل می شود.
• ضعف و خستگی مزمن
• آسیب بافت های اطراف مفصل
• شلی و ضعف رباط ها و تاندون ها
• ایجاد ندول های روماتیسمی
• بی اشتهایی
• دردهای عضلانی مزمن
• لنگیدن حین راه رفتن
• دفورمیتی مفاصل
• تب
• درگیری عروق خونی و عصبی ، مشکلات ریوی مانند تنگی نفس ، مشکلات چشمی و کم خونی از عوارض این بیماری در موارد پیشرفته هستند که بندرت رخ می دهند.

عوامل افزایش دهنده خطر

• ضعف سیستم ایمنی
• ابتلا به سایر بیماری های خودایمنی
• عوامل ژنتیکی و سابقه خانوادگی ابتلا به بیماری های روماتیسمی
• ابتلا به بیماری های عفونی و ویروسی
• مصرف بیش از حد مواد حاوی کافئین
• اعتیاد به سیگار و سایر دخانیات
• بارداری

روش های درمان

اگرچه تاکنون درمان قطعی برای این بیماری شناخته نشده اما راهکارهای درمانی می توانند به تخفیف علائم و عوارض ایجاد شده برای بیمار کمک کرده و از پیشرفت بیماری جلوگیری کنند.

کاهش سطح فعالیت و افزایش زمان استراحت برای جلوگیری از ضعف و خستگی بیش از حد به مبتلایان به روماتیسم مفصلی توصیه می شود.

در صورتی که تغییر شکل مفاصل ایجاد شده باشد ممکن است پزشک استفاده از بریس های مخصوصی را توصیه کند.

برای کاهش درد و التهاب می توان از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن ، پیروکسیکام و ناپروکسن و در موارد شدید داروهای استروئیدی مانند پردنیزولون استفاده کرد.

فیزیوتراپی یکی از موثرترین راهکارها در تخفیف علائم روماتیسم مفصلی است.

تمرینات فیزیوتراپی نقش موثری در بهبود انعطاف پذیری مفاصل و کاهش خشکی آن ها نیز داشته و به بهبود وضعیت حرکتی فرد نیز کمک می کند.

تمرینات فیزیوتراپی وضعیت مفاصل را بهبود بخشیده و مشکلات حرکتی ایجاد شده را به حداقل می رساند.

کلمات مرتبط :

روماتیسم مفصلی – فیزیوتراپی در شهران – فیزیوتراپی در غرب تهران – فیزیوتراپی در جنت آباد – فیزیوتراپی در کن